Jacek Mierzejewski
(Częstochowa 1883 - Otwock 1925)
Uczył się krótko w warszawskiej Klasie Rysunkowej, 1904-1917 (z przerwami) w krakowskiej ASP, m.in. u L. Wyczółkowskiego i J. Mehoffera. W 1913 spędził kilka miesięcy we Francji. Najwcześniejsze prace - grafiki, rysunki, afisze - utrzymane były w manierze młodopolskiej, z pewną tendencją klasycyzującą. W późniejszych dziełach malarskich - kompozycje figuralne, krajobrazy, martwe natury, portrety - zaznaczyło się indywidualnie przetworzone oddziaływanie kubizmu i ekspresjonizmu. Obrazy Mierzejewskiego, odznaczające się subtelną, chłodną gamą kolorystyczną i gładką fakturą, cechuje liryczna nastrojowość. W niektórych pracach uciekał się do przedstawień groteskowych, nieraz z podtekstem symbolicznym. Był członkiem grupy Formiści. [*]
"Umarlak", 1916-21, olej na płótnie, 93 x 90 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
"Jędruś i jabłka", 1920, olej na płótnie, 84,5 x 59,5 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
"Martwa natura", 1916, olej na płótnie, 71 x 71 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
"Portret żony z Pusią", 1919, olej na płótnie, 167 x 97 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
Obrazy malarza w portalu malarze.com
Notka o artyście w encyklopedii INTERIA.PL
PRACE ARTYSTÓW WSPÓŁCZESNYCH NA SPRZEDAŻ
PRACE ARTYSTÓW WSPÓŁCZESNYCH NA SPRZEDAŻ
