August II Mocny

August II Mocny (1670-1733). Syn Jana Jerzego Saskiego z dynastii Wettinów, król polski od 1697 r., elektor saski od 1694 r. Dążył do przeniesienia na stosunki w Rzeczypospolitej swego władztwa absolutnego w Saksonii, co było przyczyn± stałych konfliktów. Nie bacząc na rzeczywiste interesy polski stał się sojusznikiem cara Piotra I, wciągając kraj w tzw. wojnę północną, toczoną pierwotnie między Szwecją a Rosją. Król szwedzki Karol XII najechał Polskę i osadził na tronie Stanisława Leszczyńskiego przy poparciu części szlachty. Większość szlachty popierała Augusta II, który został jednak zmuszony do abdykacji, gdy wojska szwedzkie wkroczyły w 1706 r. do Saksonii. Klęska Karola XII pod Połtawą w bitwie przeciw Piotrowi I otworzyła drogę Augustowi do powrotu na tron polski w 1709 r. Pod rządami Augusta II Rzeczypospolita przestała odgrywać poważniejszą rolę w stosunkach międzynarodowych. [malarstwo]