|
|
|
|
|
|
"Przy fortepiane", 1914, olej na płótnie, 160 x 150 cm, Lwowska Galeria Sztuki, Lwów
"Portret wachmistrza", 1920, olej na płótnie, 63 x 50,5 cm, własność prywatna
"Portret kobiety w czerwieni...", 1916(?), olej na płótnie, 74 x 65 cm, własność prywatna
|
|
|
"Portret Józefa Piłsudskiego", 1920, Muzeum Wojska Polskiego, Warszawa
"Studium do portretu żony", ok. 1905, olej na desce, 71 x 56 cm, Muzeum Narodowe, Szczecin
"Przy świecy", 1914, olej na płótnie, 83 x 92 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa
|
|
|
"Dziewczynka pod parasolem", po 1904, olej na desce, 18 x 28,5 cm, własność prywatna
"Portret Matyldy Szednickiej", 1922, olej na desce, 35 x 26,5 cm, własność prywatna
"Autoportret", 1917, akwarela, 15 x 11 cm, Muzeum Tatrzańskie, Zakopane
Modernizm pozostawił wspaniałą galerię ludzkich wizerunków. Większość tych portretów to podobizny ludzi w różny sposób związanych ze środowiskami artsytyczno-intelektualnymi, głównie Warszawy i Krakowa. Nigdy przedtem malarze polscy nie wczuwali się tak w psychikę swych modeli, nie przenikali ukrytego za maską twarzy wewnętrznego życia, jak to potrafili Olga Boznańska czy Konrad Krzyżanowski. Właśnie portrety - nerwowe, niespokojne, malancholijne - najwyraźniej objawiają dekadencką jesienność, schyłkowość tej, tak ostentacyjnie deklarującej swą młodość epoki. W jej pesymistycznej tonacji wyjątkiem jest promienna afirmacja życia, jaką tchnie malarstwo Józefa Mehoffera.
[*]
| SKLEP |
